Wat een dag!

Het is maandag 18 maart. Half 7 de wekker gezet maar daar is niets speciaals aan. Immers dat is thuis ook zo. Spannend is dat ons project gaat beginnen. De familie Oeun is vast even nerveus als wij. Ver is het niet, zo’n 40 kilometer buiten de stad Siem Riep. De afstand zegt meestal niet zo veel en zo is het ook nu. Zodra we de stad uit zijn voel je het al; hier is veel te doen. Een tijdje in de bus over een verharde weg en dan ineens een spelonk in waar de route verder gaat over een kuilige zandweg. Je weet het dan, we naderen. Onze gids Erik, een echte Cambodjaan studeert wat woordjes met ons van de Cambodjaanse versie van onze tante in Marokko.  Alles om goede sier te kunnen maken bij ons gastgezin. Toen de bustocht ten einde kwam waren we een goed uurtje verder en was het hele dorp met alle gezinnen en kinderen uitlopen om ons te verwelkomen. Een lange haag van kleur en muziek. Een soort van Soestdijk defilé voor wie dat nog weet. We kregen allemaal bloemen als welkom. De mensen zijn vrij klein, wat ons los van de ontvangst ook een “reusachtig” gevoel gaf.

We zijn ontvangen in een openluchttent met slingers, kleurige doeken en versierde stoelen. Wij samen aan de ene kant en de dorpelingen tegenover ons. De familie Oeun aan het hoofdeind. Nadat iedereen zich met de grootste bescheidenheid had voorgesteld kwam de familie aan het woord. Hij analfabeet en zij een sterke, maar kwetsbare vrouw en natuurlijk hun 3 kinderen. Snel waren er de eerste brokken in de kelen en moesten we moeite doen om er niet nu al een tranendal van te maken. Gauw aan het werk dan maar om ons doel te realiseren. Het hele huis moet klaar inclusief het toiletgebouwtje. Bij de start was er slechts een kale vlakte met rood wit lint er om heen om de kinderen op veilige afstand te houden.

Maar er was een plan en een teamindeling en zo gingen wij Hollanders van start met een voortvarendheid om het eigenlijk al in 1 dag allemaal klaar te krijgen.  Eerst betonijzer vlechten, Dat hadden onze kantoorhanden nog nooit meegemaakt. Het tweede team startte met de bouw van toilet. Het derde team heeft vast een aantal balken uitgebeiteld. Want natuurlijk wil het oog ook wat en moet het een mooi huis worden. Het huis komt op betonnen palen te staan om geen natte voeten te krijgen in het regenseizoen.

Onze teamleider Margo behoedde ons van een burn-out op de eerste dag en forceerde op tijd alle pauzes. Koffie-, lunch- en theepauze want dat zijn we toch ook weer zo gewend. Natte handdoekjes ter verfrissing en van alles te eten en te drinken. Heerlijk van die georganiseerde reizen.

Liggen we na de eerste dag nu voor op achter op ons tijdschema. Bij het schaatsen wordt een rondje van 25 een mooi record genoemd en zo was het vandaag. We hebben hard gewerkt en om half 6 landden we weer in onze oase waar een koud biertje ons toelachte. Morgen weer vroeg op voor onze tweede bouwdag.