Gewoon doorgaan

Onze derde bouwdag is ten einde gekomen. Het is in Siem Reap bijna 7 uur in de avond. Het is full moon wat natuurlijk voor extra activiteiten zorgt. Ik zou zo niet weten welke en voor welke heiligheid maar het brengt vast voorspoed om stil te staan bij de volle maan aan het begin van het regenseizoen.

Iedere dag eten we ergens anders. Het is in één woord voortreffelijk. Gevarieerd en met veel zorg worden de gerechten geserveerd. Gisteravond bij een restaurant dat kansarme of zeg maar rustig, kansloze jongeren helpt aan een stage en later een baan als het goed uitpakt. De jongeren mogen kiezen; bedelen op straat of aan de slag en inhoud geven aan je bestaan. De keuze is makkelijk en zo is er in het restaurant geen gebrek aan personeel. Een beetje een zenuwachtige toestand want doe ik het wel goed voor een groepje Europeanen die op alle gebieden hebben wat zij niet hebben. Groot, wit, een spitse neus en dan natuurlijk de mogelijkheden om zich te permitteren waar zij naar uitkijken. Toch stralen de meeste mensen tevredenheid uit en lachen altijd heel vriendelijk. Of zou het berusting zijn en slechts hoop dat hun leven eens een wending neemt die ze graag zouden willen. 

Als we om 8 uur weer vol goede moed naar ons bouwproject gaan heeft de laatste gedachte toch de overhand. In de bus wordt geanimeerd gepraat. Natuurlijk over onze eigen beslommeringen. Voor vandaag zijn we immers allemaal uitgenodigd om te gaan stemmen voor onze Provinciale Staten. Een ieder in de bus heeft wel georganiseerd dat dat zal gebeuren. Maar al snel gaat het natuurlijk over wat ons vandaag te doen staat. Het toiletgebouwtje moet tot aan het dak af. De trap moet aan het huis. De vloer moet erin en zo nog een aantal klussen. Vandaag zal er ook een cameraman zijn die een documentaire over Habitat voor Humanity maakt. Het zal tzt ook op de televisie worden uitgezonden. 

Op de bouwplaats aangekomen heeft ons gastgezin uit hun eigen tuin maiskolven voor ons gekookt. Vast heerlijk bij de koffie. Wanneer je wat eet en waarbij, maakt hier niet zoveel uit. Er wordt gegeten en gedronken als het er is en wat er ook is. Dus een bekertje oploskoffie met een maiskolf. 

Conny en ik gingen verder met het toilet. Het zijn kleine steentjes dus snel gaat het niet. De vrouw deze huizes komt geregeld kijken en de tranen schieten in haar ogen als ze ziet hoe het vordert. Niet dat ze nodig moet maar toch kan ze niet wachten tot het klaar is. Ze heeft met haar 40 jaar nog nooit een toilet gehad.  Een kuil in de grond heeft lang volstaan. Het is gelukt met het toilet vandaag. Het dak nog, wat aan de vloer doen en dan is het klaar. Het was heet vandaag. 40 plus graden en het is best lastig om meer water te drinken dan je transpireert. Verder met de trap en het betonnen platform. Cement en beton maken zijn de zwaarste klussen. Tien grote emmers zand en ook tien emmers kiezelstenen en een baal cement van 50 kilo. Eerst alles mixen en dan 30 liter water erbij. Omscheppen tot je haast niet meer kan en dan de schep aan de volgende doorgeven. Het recept moet een paar keer worden gemaakt want er is veel nodig. In de middag gaan de dakspanten erop. Een klusje voor 10 man. Het dak wordt morgen dichtgemaakt. Onze cameraman heeft ons bij alle werkzaamheden gefilmd en zelfs ook met een drone.

Terug in de bus over de vertrouwde zandweg.  Vroeg eten vandaag want in de avond gaat we een paar honderd pakketten maken voor het “handenwasproject” op de plaatselijke school. Daar zullen we morgen mee starten. Geloof het of maar we gaan voordoen hoe je je handen wast en je tandenpoetst.

De school start om 7 uur maar wij schuiven wat later aan.  Daarna natuurlijk verder met de bouw. Weer een spannende en uitdagende dag ligt voor ons. Tot morgen.